Silvikültür

Silvikültür terimi ormancılık biliminin öncülerinden von Heinrich Cotta tarafından 1817 yılında Dresden’de yayınlanan “Anweisung zum Waldbau” (”Silvikültür için Talimatlar”) adlı eserde ilk kez kullanılmıştır. Latince orman anlamına gelen “Silva” ve yetiştirme karşılığı kullanılan “Kultura” kelimelerinden oluşan “Silvikültür” terimi, “orman yetiştirme” anlamına gelir ve bugün dilimize yerleşmiştir.

Silvikültürün bilimsel tanımı

Silvikültür; ormanların yetişme ortamının gerektirdiği ekolojik, biyolojik ve sosyolojik temeller üzerinde, süreklilik ilkesine uygun ve planlı olarak işletilmesi, bakımı, gençleştirilmesi, varlıklarının olduğu şekliyle veya yaşamsal yapısına uygun olarak devam ettirilmesi, uygun ağaçlandırma teknikleriyle yeni ormanların kurulma ve ormandaki biyolojik çeşitliliğin yönetimiyle uğraşan bir bilim dalıdır.

Silvikültürün ana çalışma alanları:

Silvikültürün Temel Esasları

Silvikültür Tekniği

Orman Bakımı

Tohum ve Fidanlık Tekniği

Ağaçlandırma Tekniği

Kent Ormancılığı

Silvikültürel Planlama

Orman Ağaçları Islahı

Tohum Teknolojisi

Endüstriyel Ağaçlandırma

 “Silvikültür, ormanın büyümesini yönlendiren bir bilim olup, doğaya karşı değil doğayla birlikte hareket eder”

Silvikültürün önemli faaliyetlerinden biri, orman içerisindeki meşcerelere bakım kesimleri altında yaptığı doğrudan müdahalelerdir. Bakım çalışmalarıyla ormanın üretim yeteneği değiştirilebilir. Yandaki gövde kesitinde; başlangıçtan itibaren sık olarak yetişmiş bir Sarıçam (Pinus sylvestris L.) meşceresinde yapılan aralama müdahalesinin etkisi görülmektedir. Kesit incelendiğinde görüldüğü gibi, ağaçların aralamaya tepkisi sonucu yıllık halka genişlikleri gözle fark edilir ölçüde artmıştır..

“Ormanın doğal yolla gençleştirilmesi bir ormancı için en güzel ve en mutluluk verici olaydır”

Prof.Dr. Hans Leıbundgut (1909-1993) (Silvikültürün öncülerinden)

Anabilim dalında görevli öğretim elemanları

Anabilim Dalı Başkanı: Prof. Dr. M. Nuri ÖNER